Mysterieus Paaseiland

Paaseiland, het meest afgelegen eiland ter wereld. In een omtrek van 3000 km geen land te bekennen. Ik zou er over heen gevlogen zijn maar Arco wilde er heel graag stoppen. En omdat het vliegtuig van Tahiti naar Santiago de Chili er een tussenlanding maakte, zijn we er maar een paar dagen gebleven. Wat ben ik blij dat we er gestopt zijn want het is een geweldig eiland. Paaseiland is het meest bekend om zijn beroemde beelden, waarvan niemand echt weet hoe ze op hun plek zijn gekomen. Maar Paaseiland heeft ook mooie natuur en een leuke sfeer: een mengeling tussen Polynesië en Zuid Amerika. 

Maar Paaseiland is natuurlijk vooral de poppetjes, chique ook wel Moai genoemd. Er staan er nog vele op verschillende plekken. Hoe en waar ze gemaakt zijn is redelijk bekend. Een raadsel blijft hoe de Moai naar hun plaats gebracht zijn. Vele opties gehoord en gelezen maar de meest waarschijnlijke moet gewoon de goddelijke weg zijn geweest. Mana (een god) beval het poppetjes 's nachts naar hun plek te gaan en de volgende dag was het geregeld. Slepen van de duizenden kilo's zware Maoi over hout en aardappels lijken minder logisch en erg lastig.

Wij hebben het eiland verkend met een klein jeepje. De eerste dag langs alle hoogtepunten via een goede weg. De tweede dag een alternatieve route verzonnen lang de kust. Deze werd hobbeliger en hobbeliger maar we waren al een stuk op weg en hadden geen zin om direct om te draaien. Het kon immers niet ver zijn. Zigzaggend over de keien en hobbels kwamen we een groepje paardrijders met gids tegen. No auto, no auto impossible, you look. Niet wat je wilt horen circa 1,5 kilometer voor de hoofdweg. En ja hoor, een klein stukje verder een steile afdaling met vervelende gaten en rotsen. Misschien zonder schade naar beneden, maar omhoog??
Het risico niet genomen om tussen twee onbegaanbare heuveltjes vast te komen zitten en weer rechtsomkeerd gemaakt. De ochtend was voorbij en alleen een vreselijke weg en mooi stukje kust gezien. Gek genoeg geen andere auto's gezien. 'S Middags nog wat Moai bekeken en nog gezwommen. De kinderen hadden nu wel genoeg van al die poppetjes, tijd voor belangrijkere zaken.

Inmiddels zijn we in Buenos Aires aangekomen maar het scheelde weinig of we hadden in Santiago onze vlucht gemist naar Buenos Aires. We hadden ruim op tijd ingecheckt en we gingen op tijd naar onze gate. Omdat we nooit zin hebben om in de lange rij te gaan staan, wachten wij altijd even tot de meeste mensen in het vliegtuig zitten en dan gaan wij ook in de korte rij staan. We hadden totaal niet meer naar de tijd gekeken omdat wij ervan overtuigd waren dat we bij de goede gate zaten ...... niet dus! Toen we aan de beurt waren zei de stewardess dat we in de verkeerde rij stonden, we moesten twee gates verder zijn. Oeps, en nu zagen we ook dat over 10 minuten ons vliegtuig zou vertrekken en hoorden we opeens dat onze naam omgeroepen werd. Wij rennen en gelukkig konden we nog mee, maar het zal je gebeuren! In de toekomst maar weer beter opletten, we worden iets te nonchalant. 

Ioranna (Polynesische groet)